Ik heb er 24 behandelingen over gedaan. Weinig voor moeten laten, maar veel voor teruggekregen. En terugkijkend kan ik alleen maar concluderen: als het zo makkelijk kan, moet ik het van de daken schreeuwen. Niks geen diëten of moeilijke dingen! Gewoon geen allergie meer! Ik kan tegenwoordig weer oorbellen in, make up op, melk drinken, onder dons slapen, aan bloemen snuiven, dichter bij katten komen dan ooit, niet meer nadenken over wat ik aantrek of waar ik naar toe ga. Wat een bevrijding. En dat allemaal met een zeer simpele, doch doeltreffende therapie.

Dan te bedenken dat ik al zo’n vijftien jaar lang steeds meer rekening moest gaan houden met god-mag-weten wat nu weer. Er was geen peil op te trekken waar ik op zou reageren, waarmee ik zou reageren en hoe ernstig het zou worden. Het enige dat de laatste jaren echter wel duidelijk werd, was DAT ik zou reageren. Ongeacht waarop. Zucht. Daar word je zo moe van. Bekaf, huiduitslag, kronkelende darmen, niezen, benauwd, traanogen en vooral die eeuwig durende jeuk. Nooit was het eens normaal, en dat ga je pas beseffen als je er van af bent.

En dat ben ik nu. Tenminste, zo goed als. Ik kan alles doen waar ik zin in heb. Ik vind het mooi geweest na 24 bezoekjes. Je kunt het ook overdrijven. Die kiwi’s hoef ik niet zo nodig te eten. De remedie? NAET, een relatief nieuwe therapiewijze in Nederland. Het gaat uit van het geheugen van cellen. Dat moet gereset worden, en dat kan met acupressuur. Daarna mag je 25 uur niet met de stof in aanraking komen. Best lastig als dat mineralen zijn, en je geen deurklinken aan mag raken, of als dat kippenproducten zijn en overal ei in zit en je onder dons slaapt. Maar de eerste keer oorbellen na tien jaar maakt dan veel goed. Mijn therapeute is inmiddels zo druk dat er een wachtlijst tot maart is. Niet gek als je bedenkt dat kleine kinderen die anafylactisch reageerden op gluten en melk weer aan de pannenkoeken zijn na vele bezoekjes aan de NAET. Wat een vinding!